باآمدن فصل بهار و گرم شدن هوا ، گیاهان صحرا روییده و زیبایی وصف ناشدنی را به منطقه می بخشد  این فصل نه تنها از جهت زیبایی و عطر آگین شدن فضا  با سایر فصول قابل مقایسه نیست بلکه خوراک اهالی روستا نیز بالطبع  باسایر فصول متفاوت شده و بیشتر به سمت غذاهای گیاهی روی می آورند، بعنوان مثال دراین فصل بیشتر  از غذاهایی مانند سرموک ، بَرَنی ، قنُه و………استفاده میکنند  و اما سرموک  گیاهی است دقیقا مشابه پیازچه ولی با بویی بسیار تند و غیر قابل تحمل ( برای برخی افراد) که بیشتر در مزارع زعفران و خریگ(زمین کاشت نشده ) می روید ،

در روستای امرودکان خانمها به مزارع اطراف روستا رفته و ضمن سیر و گردش و استفاده از فضای سبز روستا مقداری سِرموک می چینند و آنرا تمیز کرده با آب نمک می شویندو سپس با مقداری آب آنرا پخته که پس از پخته شدن بوی آن از بین میرود و پس از پخته شدن به مقدار مورد نیاز تخم مرغ به آن اضافه کرده و بعنوان یک وعده غذایی از آن استفاه میکنند که بسیار هم لذیذ می باشد.

به کدام غذای محلی علاقه بیشتری دارید؟

اشکنه اوجز

 قوروت(کشک)

 آش جوش پره

o  چنگال

 برنی بلقست(برانی)

 توگی شلغمی

 سرموک شل

 بلغور

 گرماست وفله

گرماس ، یک غذای محلی و کم هزینه است که شاید از خواص و ظرفیت غذایی آن کمتر آگاهی داشته باشیم .

از جمله غذاهای محلی روستایی که البته قدیم بیشتر مورد استفاده اهالی قرار می گرفت ، گرماس است .

گرماس ، ترکیبی از شیر تازه و ماست تازه است . قدیم شیر را تبدیل به ماست می کردند . ماستی که در روستای ما تولید می شد ، از نوع شیر گاو یا گوسفند بود . شیر را به نحوی تبدیل به ماست می کردند که ترش نمی شد و دارای طعمی تازه و مطبوع بود . در یک ظرف ، ابتدا ماست تازه می ریختند و به آن شیر تازه هم می افزودند . سپس آن را هم زده تا لعاب خاصی پیدا کند . اگر حاصل این مخلوط ، اندکی آبکی بود ، به آن ماست اضافه می کردند و اگر هم اندکی تیره تر بود ، شیر به آن می افزودند .

معمولا در کنار این ظرف گرماس ، نان تفتان یا نان تنوری تازه می گذاشتند و افراد با ریز کردن نان در ظرف ، این غذای محلی را نوش جان می نمودند . ممکن است که وجه تسمیه این غذا ، همان ماست گرم باشد که بر اثر کثرت استعمال ، به گُرماس تبدیل شده است .

در تهیه این غذا ، استاندارد خاصی مورد نظر نیست ولی باید توجه داشت که هم ماست و هم شیر باید تازه باشند و حتی الامکان از ماست ترش نباید استفاده کرد چون طعم خاصی را نخواهد داشت و فقط رفع گرسنگی می کند . اگر فرصتی برای تهیه این غذا فراهم شد ، نوش جان

با آمدن فصل بهار و زمان شیر دهی گوسفندان یکی از غذاهای مقوی و لذیذ که مورد علاقه روستاییان عزیز بویژه همولایتی های عزیزمان می باشد « چنگال یا چنگالی » است.

این غذای خوشمزه از فراورده های لبنی شیر بنام « سرشیر » درست می شود .

نحوه تهیه :

مقدار قابل توجهی از شیر و سرشیر گرفته شده از روی شیر جوشانده را با شیره انگور مخلوط کرده و سپس در ظرف بزرگی نان را ریز می کنند . در ادامه با مخلوط این دو با دست خوب هم می زنند(اصطلاحا تلید می کنند) و پس از آن نوش جان می فرمایند.

آماده کردن و میل کردن این غذای خوشمزه را معمولا خانواده ها در آخر هفته با حضور فرزندانشان برنامه ریزی می کنند.

منبع: وبلاگ گستج

غذا های محلی یکی از غذاهای محلی روستا های فردوس،سرموک است که از نوعی گیاه به نام سرموک به اضافه روغن و ادویه و افزودنی های دلخواه مانند شاهدونه،مغز گردو  و رشته و ... تهیه میشود .

گیاه سرموک که بیشتر در داخل مزارع زعفران و گندم میروید مانند سبزی تره است و  دارای پیاز است و چون در اواخر زمستان و اوایل بهار میروید ومعمولا بیشتر در زمستان طبخ میشود (دراصطلاح محلی سرموک ها راشل"به فتح شین" می کنند!) از سرموک کوکو و پتیر(تفتان) هم درست می کنند که بسیار خوش مزه است . لازم به یاد آوری است چون گیاه سرموک مقداری بد بو است بعضا علاقه ای به تهیه آن ندارند لکن بعد از پختن ، بوی آن به کلی ازبین می رود وبسیارخوشمزه است.(مخصوصا اینکه خاطره انگیزاست)

منبع:وبلاگ باغستان سلام

هر چند بسياري از افراد قديمي هنوز هم در خانه هاي خود غذاهاي محلي را طبخ مي کنند اما نوجوان ها و جوان ها ميل و رغبت چنداني به غذاهاي محلي ندارند البته شرايط هم به گونه اي شده است که ديگر اين غذاها طبخ نمي شود.

در گذشته شيره انگور ماده اصلي غذاهايي مانند خامک، تخم مرغ ، شيره و... بود و در هر منزل حداقل 20 کيلو شيره انگور در سال مصرف مي شد که بسيار پر انرژي بود اما بچه هاي امروزي يک قاشق شيره انگور را هم نمي توانند بخورند و در کمتر منزلي شيره انگور مصرف مي شود.اشکنه اوجز، اشکنه شيرين، گرماس، کاچي، حسن لکي، شله و... از جمله  غذاهاي محلي است که هنوز هم افراد قديمي آن را مصرف مي کنند.علت مصرف کمتر غذاهاي محلي در بين نسل جوان، استفاده از روغن هاي حيواني در اين نوع از غذاهاست.در غذاهايي مانند کشک يا حسن لکي يا حتي اشکنه نمي توان از روغن نباتي يا روغن مايع استفاده کرد چون کيفيت غذا بسيار کاهش مي يابد.بسياري از قديمي ها و به ويژه کارگران بر اين باورند که اگر از روغن حيواني استفاده نکنند نمي توانند به خوبي کار کنند.